27.10.10

Αδράνεια.

Δε θέλω να ξέρω πια. Άσε με να κοιμηθώ. Να σκεπαστώ και να ξεχάσω το φως. Να ζήσω μες στα όνειρα που εγώ άθελά μου δημιούργησα. Εκεί που το μικρό παιδί που μετράει τ' αστέρια σωπαίνει. Εκεί που δεν υπάρχεις εσύ, δεν υπάρχουν αυτοί, δεν υπάρχω καλά-καλά εγώ. Κι ο μόνος φόβος μου να' ναι ο συνήθης βόμβος του ξυπνητηριού. Άσε με να κοιμηθώ.

No comments:

Post a Comment