15.3.11

So long, lonesome.

Και που λες, το είδα το κενό. Το ένιωσα. Ξέρεις, είναι αυτό το γνώριμο συναίσθημα όταν στο τέλος της ημέρας αφήνεις μηχανικά το παλτό σου στην καρέκλα και ξεφορτώνεσαι δήθεν τις έγνοιές σου. Μα, πού πας; Στάσου λίγο, δεν τελείωσα. Έλεγα λοιπόν, ότι το κενό είναι τόντι ορατό. Έχει υπόσταση. Παίρνει την υπόστασή του από μένα. Και όλα τα όνειρα κάτι ήθελαν να πουν τελικά. Βία στοχευμένη. Μίσος και αγάνακτηση, είπες; Ίσως. Δε γνωρίζω γιατί. Δηλαδή, μου είναι δύσκολο να βρω τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ των εννοιών. Όλα είναι τόσο ρευστά, τόσο συγκεχυμένα. 


Αλλά, θα σου πω τί γνωρίζω: τα πράγματα δεν είναι καλά, φίλε μου. Ούτε για σένα, ούτε για μένα. Και θυμάσαι εκείνες τις ατέλειωτες βόλτες στα φωτεινά μονοπάτια με τις ατέρμονες στροφές; Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Μας περιμένει μόνο το σκοτάδι. Το νοσηρό αίσθημα του φόβου και την άγνοιας. Θέλω να φύγω. Θέλω να σκεπαστώ και να σταματήσω να σκέφτομαι. Αν μπορείς να με βοηθήσεις, είπες; Μα, εδώ δεν μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Δε βαριέσαι, ούτε οι πρώτοι είμαστε, ούτε οι τελευταίοι. Κάπου είχα ακούσει, θυμάμαι, ότι κάθε αλλαγή γίνεται για καλό. Και μα τω θεώ, προσεύχομαι αυτό να είναι αλήθεια. 


Μα, σε βλέπω πράγματι βιαστικό. Έχεις δουλειές, το ξέρω. Δε θες να δεις την αλήθεια κατάματα. Σε δυσαρεστώ, είμαι σίγουρος. Δε θέλω να είμαι απ'αυτούς που αρχίζουν τα δήθεν και τα πρέπει. Δε θα σε κατηγορήσω για τίποτα. Το ποιός είσαι, το ξέρεις και ο ίδιος. Μη δυσανασχετείς. Νιώθω αδύναμος. Μικρός μπροστά στις τύψεις και το βαρύ φορτίο που μου φόρτωσαν. Μιλάω ανόητα, σαφώς. Μην ξεχνάς όμως ότι σου μοιάζω. Το αρνείσαι, μάλιστα. Εσύ κι εγώ, φίλε μου, κουβαλάμε τις ίδιες αναμνήσεις. Δε θυμάσαι τότε που... 


Γιατί φεύγεις; Ναι, σωστά, μου διέφυγε ότι οι ρυθμοί έχουν αλλάξει. Μόνο μια χάρη σου ζητώ πριν φύγεις. Εσύ που με ξέρεις πιο καλά κι απ'τον καθένα, κι ας μην το ξέρεις. Σφίξε με στα χέρια σου πρωτού αποχωριστούμε. Θέλω να μυρίσω το δέρμα σου. Να νιώσω ανέμελος ξανά. Κράτα με σφιχτά, γιατί θα είναι η τελευταία φορά. Και προσποιήσου ότι δε συμβαίνει τίποτα. Μόνο τύλιξε το σώμα σου γύρω απ'το δικό μου και πες μου γλυκά ψέμματα για το μέλλον που ποτέ δε θα έρθει. Ήδη νιώθω λίγο καλύτερα. Να προσέχεις.